Kielich kard. Bolesława Kominka

Sztuka sakralna jest świadectwem dawanym żywemu Bogu przez ludzi żyjących we wszystkich czasach.
Winniśmy często przypominać sobie o istnieniu największego Skarbu – o obecności żywego Boga w Eucharystii, która jest szczytem chrześcijańskiej wiary i źródłem naszej mocy. Bezpośredni kontakt z Najświętszym Sakramentem mają naczynia używane do sprawowania Eucharystii – vasa sacra.
Od początku chrześcijaństwa kielich jest „najprzedniejszym ze wszystkich świętych naczyń”. W Ogólnym Wprowadzeniu do Mszału Rzymskiego czytamy: „Wśród przedmiotów wymaganych do sprawowania Mszy świętej specjalnym szacunkiem należy otaczać naczynia liturgiczne, głównie kielich i patenę, w których ofiaruje się chleb i wino, konsekruje się i spożywa”.
Dar Krakowa
Dziś przyjrzyjmy się bliżej jednemu z kielichów mszalnych przechowywanych w katedrze wrocławskiej. Łączy on w sobie wartość artystyczną, historyczną i emocjonalną. Powstał prawdopodobnie w krakowskim warsztacie złotniczym w latach 1965–1973.
Dedykowany jest kard. Bolesławowi Kominkowi, który decyzją papieża Pawła VI został kreowany kardynałem 5 marca 1973 r. Kielich został mu podarowany przez kard. Karola Wojtyłę, jak głosi inskrypcja grawerowana na cokoliku kaligraficzną pisanką (rodzaj pisma ozdobnego): Kardynałowi Bolesławowi Kominkowi, Arcybiskupowi Metropolicie Wrocławskiemu ofiaruje Kraków 13 maja 1973 r.

Skromność i elegancja
Kielich zachwyca szlachetną prostotą i skromnością, która „doskonale łączy się z prawdziwą sztuką”. Harmonia proporcji, zróżnicowanie opracowania powierzchni i form oraz rzetelny warsztat (sposób wykonania) składają się na piękno tego naczynia. Zaskakuje też bogactwem symboli. Srebro symbolizuje Słowo Boże, czystość, łaski i dary Boże. Złoto jest symbolem chwały, potęgi i przymiotów Boga. Sześcian jest symbolem stałości i trwałości, a także symbolizuje stabilny tron Mądrości Bożej. Koło symbolizuje pełnię życia i doskonałość. Naszą uwagę przykuwa koral. Intensywna czerwień tego szlachetnego materiału była symbolem pomyślności, zdrowia i życia. Dla Rzymian miała właściwości lecznicze oraz ochronne, zwłaszcza dla dzieci.
Dla innych koral był panaceum oddalającym cierpienia i udręki. W Polsce jest on nieodłączną ozdobą regionalnego stroju krakowskiego. Chrześcijanom kolor ten jednoznacznie przywodzi na myśl Mękę Chrystusa, krew przelaną na krzyżu. Jezus został przyrównany do korala w poezji polskiej końca XVII stulecia: „Wschodzisz mój Jezus jak szczep koralowy, Gdy jeszcze z morza nie wychyli głowy, Lecz potem ręką morderską wyrwany, Zejdziesz ze świata jak koral rumiany” (Stanisław Herakliusz Lubomirski, 1682).