Wdzięczność – cnota zapomniana

Jakiś czas temu opinię publiczną rozpaliła dyskusja na temat cnót, a dokładnie „cnót niewieścich”. Pomijając towarzyszące temu kpiny, była to okazja do zastanowienia się nad tym, co rozumiemy pod słowem „cnota”. Już od czasów Arystotelesa cnotę uznajemy za pozytywną cechę charakteru, postawę lub dyspozycję do czynienia dobra. W teologii katolickiej mamy cnoty teologalne (wiara, nadzieja i miłość) i kardynalne (roztropność, sprawiedliwość, umiarkowanie i męstwo). Wymieniając te „katalogi cnót”, zapominamy o cnocie wdzięczności, która jest istotowo wpisana w chrześcijaństwo. To właśnie jej poświęciliśmy numer pisma, który trzymają Państwo w ręku.
W temacie numeru proponujemy rozmowę z ks. Mirosławem Kiwką, kapłanem i filozofem, wykładowcą wrocławskiej uczelni teologicznej. Opowiada o tym, co dla chrześcijanina oznacza wdzięczność, zarówno w kontekście biblijnym, jak i codzienności. Można również przeczytać teksty Eweliny Gładysz i Małgorzaty Trawki, które – w nietypowej dla naszego pisma konwencji – mierzą się z tematem wdzięczności, spoglądając na niego przez pryzmat prozy życia.
Od pamiętnych „czarnych protestów” nastawienie wobec Kościoła, osób duchownych i ogólnie katolików ulega zmianie. Świadectwem rodzącej się agresji względem przedstawicieli Kościoła jest raport Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego SAC. Referujemy dla Państwa jego główne tezy. Natomiast wiosna bieżącego roku to czas wielu rocznic. Jedną z nich jest 1025. rocznica koronacji pierwszego króla w dziejach Polski, o czym pisze Anna Sutowicz.
Kierując ku Państwu – naszym Czytelnikom – słowa wdzięczności, życzymy udanego majowego wypoczynku. Dziękujemy, że są Państwo z nami!