Świadectwo pojednania

Dziś, 60 lat od wystosowania pamiętnych słów: „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”, obchodzimy we Wrocławiu Rok Pojednania. Często słowa te, napisane przed laty przez kard. Bolesława Kominka, odczytywane są w kluczu relacji polsko-niemieckich, dyplomacji pomiędzy państwami czy ładu społecznego. Każda z tych perspektyw jest ważna. W tym wszystkim nie wolno nam jednak pomijać tej najistotniejszej, czyli perspektywy chrześcijańskiej.
Kardynał Kominek, choć pomny na znaczenie zapisanych w Orędziu słów, nie pisał ich jako polityk lub społecznik. Pisał je jako chrześcijański duchowny – kapłan, który z drżeniem głosu mówi: „Bóg, Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła”. Bez próby spojrzenia oczami Jezusa na drugiego człowieka, bez uznania swojej grzeszności, bez Kazania na górze i nakazu miłości nieprzyjaciół, bez Krzyża Chrystusa nie byłoby Orędzia pojednania.
Przebaczenie i pokój zostały złożone w ręce Kościoła. Jako wyznawcy Chrystusa jesteśmy za ten depozyt odpowiedzialni. Ta troska powinna wyrażać się nieustanną modlitwą o pojednanie. Nie wolno nam jednak na tym poprzestać. O pokoju nie tylko mówmy, lecz także go czyńmy. Ewangelizujmy, ale dawajmy również świadectwo pokoju, przebaczenia i pojednania w naszych rodzinach, wspólnocie Kościoła i społeczeństwie. To możemy i powinniśmy dać światu jako chrześcijanie.