Drogi spotkania

Od 17 stycznia 1998 r. Kościół katolicki w Polsce obchodzi Dzień Judaizmu. Wydarzenie to zostało zainicjowane przez Komitet Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem, którego pragnieniem było wprowadzenie w całym kraju określonego czasu na modlitwę i refleksję nad tajemnicą związku chrześcijaństwa z judaizmem. To wezwanie skierowane jest nie tylko do pewnych grup czy ruchów społecznych, lecz także dotyczy świadomości całego Kościoła. Pierwszym krajem europejskim, w którym zaczęto organizować obchody Dnia Judaizmu, były Włochy, Polska jako druga włączyła się w tę inicjatywę, a w kolejnych latach dołączyły m.in. Austria, Holandia i Szwajcaria.
Rzeczywistość wewnętrzna
„Religia żydowska nie jest dla naszej religii rzeczywistością zewnętrzną, lecz czymś wewnętrznym. Stosunek do niej jest inny aniżeli do jakiejkolwiek innej religii. Jesteście naszymi umiłowanymi braćmi i – można powiedzieć – naszymi starszymi braćmi” – powiedział 13 kwietnia 1986 r. Jan Paweł II podczas wizyty w synagodze w Rzymie. To przełomowe wydarzenie stanowiło jeden z istotnych impulsów do podjęcia działań prowadzących do zacieśnienia duchowej łączności między Żydami a chrześcijanami. W wygłoszonym wówczas przemówieniu Papież przypomniał nauczanie Kościoła na temat stosunku katolików do Żydów i judaizmu zawarte w deklaracji soborowej Nostra aetate (nr 4), która została uchwalona 28 października 1965 r. Jan Paweł II w istotny sposób zainicjował spotkanie chrześcijan i Żydów żyjących obok siebie u schyłku XX w. – w okresie w dziejach ludzkości niosącym tak dramatyczne wydarzenia jak Holokaust. Arcybiskup Stanisław Gądecki, objaśniając ideę Dnia Judaizmu, podkreślał: „Chodzi nie tylko o przedstawienie Żydów i judaizmu w sposób uczciwy i obiektywny, bez jakichkolwiek uprzedzeń, ale o wzrost świadomości wspólnego dziedzictwa. 

W 2003 r. inicjatywę organizacji wydarzenia w stolicy Dolnego Śląska podjęła s. dr Sybilla Kołtan SMI, która opiekowała się wówczas Duszpasterstwem Akademickim „Przystań”. Ideą dialogu chrześcijańsko-żydowskiego zainteresowała studentów, którzy przez kolejne lata angażowali się w organizację wspólnej modlitwy z udziałem biskupów i rabinów wrocławskich w Auli Papieskiego Wydziału Teologicznego, wykładów o tematyce biblijnej, warsztatów i koncertów. Dzięki współpracy z Gminą Wyznaniową Żydowską we Wrocławiu, wieloma organizacjami, środowiskami oraz osobami popierającymi ideę – zarówno ze strony katolickiej, jak i żydowskiej – wrocławskie obchody z roku na rok nabierały rozmachu i docierały do coraz szerszych kręgów odbiorców. Od 2014 do 2021 r. organizacją wydarzenia zajmowała się dr Anna Siemieniec oraz Łukasz Ligorowski, początkowo współpracujący z Fundacją Dom Pokoju, a od 2016 r. działający w imieniu archidiecezji wrocławskiej pod opieką ks. prof. Andrzeja Tomki, pełnomocnika archidiecezji ds. dialogu z judaizmem. W 2024 r. funkcję tę objął ks. dr Tomasz Kowalski. Znakiem rozpoznawczym wrocławskiego Dnia Judaizmu w Kościele katolickim jest logo – gwiazda Dawida – jako jeden z żydowskich symboli religijnych, nałożona na biało-żółtą flagę papieską.