Medziugorie – wątpliwości rozwiane?

Początki domniemanych objawień miały miejsce jeszcze w Jugosławii. 24 czerwca 1981 r. na wzgórzu sąsiadującej z Medziugorie wioski sześcioro młodych ludzi doświadczyło czegoś, co uznało za objawienie Maryi. Kolejnego dnia wrócili oni na to samo miejsce, choć grupa różniła się w stosunku do poprzedniego dnia o dwie osoby. Spotkanie powtórzyło się, a widzącymi byli: Ivan, Vicka, Marija, Mirjana, Ivanka oraz Jakov – to oni od tej pory stanowili grupę wizjonerów. Przez kilka kolejnych dni objawienia miały miejsce na wzgórzu, następnie przeniosły się do kościoła parafialnego w Medziugorie. Zjawę nazwano chorwackim słowem „Gospa” (Pani). W objawieniach przedstawiała się jako Królowa Pokoju i, jak przystało na ten tytuł, wzywała do pokoju. Ponadto zachęcała do nawrócenia, pokuty i życia sakramentami. Wizjonerską młodzież wzięli pod swoją opiekę franciszkanie, którzy prawie sto lat wcześniej założyli parafię w Medziugorie i nieprzerwanie w niej posługują.
Fenomen Medziugorie odróżnia się od innych objawień uznanych przez Kościół tym, że cała szóstka widzących utrzymuje, iż nadal doświadcza objawień – z różną częstotliwością, choć niektórzy nawet codziennie. Wielu ludzi uwierzyło wizjonerom i od początku do Medziugorie ściągali pielgrzymi. Nie wszyscy jednak byli tak bezkrytyczni. Zaczęły pojawiać się wątpliwości i uwagi co do treści orędzi oraz do samego życia wizjonerów i ich opiekunów. Z tego względu wielu katolików jest zdania, że Gospy nie można utożsamiać z Maryją, nawet jeśli wydarzenia w Medziugorie mają charakter nadprzyrodzony.
„Sprawa Gospy”
Od wielu lat dało się słyszeć głosy, że w Watykanie pracuje się nad rozstrzygnięciem „sprawy Gospy”, z tym że nie były one jednomyślne. Jedni powtarzali, że już lada moment papież potwierdzi prawdziwość objawień i orędzi. Inni natomiast byli pewni, że – podobnie jak poprzedni biskupi tego miejsca – ogłosi zjawiska jako nieprawdziwe albo gorzej: prawdziwe, ale diabelskie. Jak się okazało, Watykan poszedł jednak trzecią drogą i to wcale nie pośrednią.
Pierwszym krokiem, aby wyjaśnić rodzące się wątpliwości, było powołanie przez Benedykta XVI w 2010 r. komisji, na której czele stanął kard. Camillo Ruini. Grono to zakończyło pracę w 2017 r., przedstawiając jej owoce papieżowi Franciszkowi. Ten jednak wyniki ekspertyzy utajnił. Z nieoficjalnych źródeł wynika, że kard. Ruini et consortes przychylili się do opinii, że przez pierwsze siedem dni objawienia były autentyczne, a co do pozostałych należy wstrzymać się z osądem. Ojciec Święty, jako że osobiście jest sceptyczny względem medziugorskiego zjawiska, nie zdecydował się firmować takiej oceny papieskim autorytetem. Wysłał jednak na miejsce abp. Henryka Hosera, który miał przyjrzeć się prowadzonemu tam duszpasterstwu. Jego opinia była więcej niż pozytywna.
Kolejnym ważnym momentem było opublikowanie przez Dykasterię Nauki Wiary 17 maja 2024 r. nowych Norm postępowania w rozeznawaniu domniemanych zjawisk nadprzyrodzonych. Dla wprawnych obserwatorów stało się jasne, że głównym zjawiskiem, które w najbliższych miesiącach zostanie poddane klasyfikacji według tych norm, będzie właśnie Medziugorie. Nowe reguły przyjmują inne kryteria oceniania i inne kategorie badanych zjawisk. Dawniej główną osią ciężkości w rozeznaniu było to, czy rzekome objawienia są pochodzenia nadnaturalnego (constat de supernaturalitate) i czy jest to pochodzenie Boskie. Tak oto objawienia Maryjne w Guadalupe, Lourdes, La Salette czy Fatimie są uznane i ogłoszone przez Kościół jako autentyczne. Oznacza to, że w opinii odpowiedzialnych za te decyzje rzeczywiście wizjonerom objawiła się Maryja. Mimo tak mocnego stanowiska jednak wierny nie musi się z taką opinią zgadzać i przyjmować treści danego objawienia, ponieważ nie należy ono do objawienia publicznego, które zakończyło się wraz ze śmiercią ostatniego z apostołów.