Warto…

Są w życiu narodów historie, przy których spazmy szlochu rozrywają ciało i ducha. Do takich należy historia rodziny Ulmów. To ciągle żywa, otwarta rana na mojej wrażliwości. Bałam się wziąć do ręki książkę pani Agnieszki Bugały Ulmowie. Sprawiedliwi i błogosławieni. (Wydawnictwo Esprit, Kraków 2023). By nie rozdrapywać. Jednak subtelność i uczuciowość autorki sprawiły, że poczułam się zaopiekowana. Pisarka okazała się empatycznym przewodnikiem. Stała przy mnie murem. Nie odstąpiła na krok. Ze mną pytała, ze mną płakała, ze mną próbowała zrozumieć. Książka jest humanistyczna i rzeczowa. Profesjonalna i czuła. Z pedantyczną precyzją najlepszych dokumentalistów Bugała buszuje wśród archiwalnych półek, by ułożyć w spójną całość biografie bohaterów. Dzięki tej sumiennej pracy poznajemy Ulmów jako ludzi z krwi i kości. Ludzi, którzy mieli plany, nadzieje, pasje i ambicje. Którzy kochali, bali się, bawili i pracowali. Z wzruszającą wrażliwością autorka próbuje się zmierzyć z rzeczywistością wojenną. Z wyborami między dobrem a złem, życiem a śmiercią, między instynktem przetrwania a ludzką przyzwoitością. Nikogo nie ocenia, nie potępia. Przenika i rozeznaje. Wreszcie jako wytrawna reportażystka chodzi, rozmawia z ludźmi i fotografuje. Zdjęcia kapitalnie ożywiają opowieść. Wszystko, byśmy mieli wyczerpany temat i mogli zatopić się w życiu i historii Ulmów pełnowymiarowo. Bugała wie, że przeszłość, teraźniejszość i przyszłość są kluczem do zrozumienia tajemnicy miłości, której nie da się zamknąć w czasoprzestrzeni. Wiedzieli to Ulmowie. Jest to kwestia do rozeznania dla nas, a lektura jest wybitną przedmową. Imponuje mi pokora autorki. Ujmuje szczerość, gdy powierza czytelnikowi swoje niepowodzenia i bezsilność. Ta prawdziwość emocji, wdzięk pióra i dobry warsztat czynią lekturę jedyną i niepowtarzalną. O Ulmach pisali, piszą i będą pisać. Bugałę trzeba przeczytać.

AGNIESZKA BOKRZYCKA

Tym razem mamy dla Państwa cztery ciekawe propozycje na jednodniowe lub weekendowe wycieczki do miejsc, do których dojedziecie pociągami Kolei Dolnośląskich.
Bardo. To niewielka miejscowość położona kilka kilometrów na północ od Kłodzka. Zwane „Miastem cudów”, od średniowiecza jest miejscem kultu maryjnego, przyciąga pielgrzymów, ale też turystów zaintrygowanych tutejszą historią i legendami.
Jedną z głównych atrakcji Barda jest bazylika Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny – okazała budowla, wzniesiona w latach 1686–1704 przez cystersów. Jej mury skrywają najstarszą drewnianą rzeźbę sakralną na Dolnym Śląsku – cudowną figurkę Matki Boskiej Bardzkiej. Legendy mówią, że rzeźbę wykonał młody mężczyzna, któremu objawiła się Matka Boska. Najbardziej charakterystyczną wizytówką miasta jest kamienny most na Nysie Kłodzkiej. Powstał w roku 1589, a gotycki wygląd zawdzięcza przebudowie w 1909 roku.
Międzylesie. Leży w Kotlinie Kłodzkiej, tuż przy granicy z Czechami. Miłośnicy historii i architektury docenią znajdujący się tu kompleks zamkowo-pałacowy, w którego skład wchodzi zamek średniowieczno-renesansowy wzbogacony o dwa skrzydła pałacowe, utrzymane w barokowym stylu. Odwiedzając go, koniecznie trzeba też zajrzeć do pobliskiego kościoła pw. Bożego Ciała, w którym zachował się niezwykły element wystroju: ambona w kształcie łodzi z żaglem. Zdobią ją postaci św. Krzysztofa, św. Augustyna, św. Antoniego i proroka Jonasza. Ambonę wykonano w XVIII w.
Dla zwolenników wycieczek Międzylesie ma szlaki turystyczne – piesze i rowerowe. My polecamy zwłaszcza szlak żółty. Biegnie on ze stacji kolejowej w Międzylesiu do Kamieńczyka, gdzie kończy się przy XVIII-wiecznym kościele św. Michała Archanioła, jednym z czterech zachowanych drewnianych kościołów na ziemi kłodzkiej.